Samen afscheid nemen

Als het om hun uitvaart gaat, zeggen onze ouders met de beste bedoelingen: Ik laat het aan de kinderen over. Vaak hebben ze niet de behoefte om erbij stil te staan. Vroeger verliep een uitvaart volgens kerkelijke rituelen. Sinds het mogelijk is om een uitvaart persoonlijk vorm te geven is het voor de kinderen een hele klus om samen te klaren, vooral als de wensen van Pap of Mam niet duidelijk zijn. Voor elk kind is het belangrijk dat de uitvaart klopt. Als de smaken onderling teveel verschillen kan dat extra emoties oproepen. Daarbij kunnen allerlei familiepatronen naar boven komen. In deze situatie wil je al helemaal geen conflicten.

Dan toch maar het boek volgen van een traditionele uitvaartondernemer en op elke bladzijde een keuze maken?

Mijn advies is om op tijd te vragen: Mam wat zou je zelf willen? Begin bij begraven of cremeren of met een voorbeeld uit de familie. Later kun je nog eens vragen: Mam wil je dat nog steeds? Het is namelijk een proces en een voorkeur kan veranderen, zo houd je het levend en bespreekbaar. Stem de informatie met elkaar af als broers en zussen. Een moeder kan bij elk kind een ander antwoord geven, omdat ze zich aansluit bij de verwachtingen van elk kind. Onze ouders zijn van de generatie van het harmoniemodel.
Mocht het regelen van een uitvaart toch conflicten opleveren met een broer of zus, buig dan je hoofd, wees wijzer en handel uit harmonie in de geest van je moeder. Dat heb ik me voorgenomen. Ik realiseer me dat mijn moeders belangrijkste wens is dat wij kinderen samen en in harmonie afscheid van haar zullen nemen. Hoe? dat maakt haar volgens mij eigenlijk niet eens zoveel  uit.

Nog geen reacties.

Geef een reactie