Onze eerste ontmoeting was op de open dag van Heidepol, een natuurbegraafplaats bij Arnhem. Ze kwam uit een dorpje in Twente, waar iedereen nog traditioneel werd begraven, maar dat was niet haar manier. Ze was van plan om een plek uit te kiezen op de natuurbegraafplaats. Bovendien was ze nieuwsgierig naar wat er allemaal nog meer mogelijk was op uitvaartgebied. Zij wilde haar nabestaanden geen overlast bezorgen en ze wilde graag zelf kiezen, hoe het zal gaan als het zover is. Jennie wist nog niet dat je heel veel keuzes zelf kunt maken. Ik heb haar geholpen om een kleine uitvaartondernemer voor haar te zoeken via internet. Een lieve vrouw bij haar in de buurt die bij haar wensen aansloot. Daar was ze erg blij mee, want zelf had ze geen computer. Van de uitvaart onderneemster krijgt ze het idee om zakjes met de zaadjes van vergeet-mij-nietjes uit te laten delen bij haar afscheid.
Vroeger woonde Jennie in de stad. Ze heeft een werkzaam leven achter de rug, op het gebied van maatschappelijk werk en psychiatrie. Na haar pensioen is ze teruggekeerd naar haar ouderlijk huis, om van de tuin en van de natuurlijke omgeving te genieten. Toen we elkaar ontmoetten bij Heidepol had ik het gevoel dat ik haar al jaren kende, het was meteen heel vertrouwd. We zouden contact houden en stuurden elkaar af en toe een kaartje. Na ruim twee jaar belde ze me op. Heel lief en voorzichtig vroeg ze hoe het met me ging. Ze had zelf een kleine hersenbloeding gehad. Gelukkig was er niet zoveel schade, maar ze was flink geschrokken en nog erg vermoeid. Ondanks het vervelende bericht was het fijn om haar weer te spreken.
Jennie was destijds van plan om langs te komen bij AtelierAlewijn, als ze in de buurt was, maar de reis was nu te belastend voor haar. Ik beloofde haar om wat staaltjes van wade-stoffen op te sturen. Ze wilde wel alvast een lendendoek laatste verzorging bestellen. De lendendoek is handgemaakt en biologisch afbreekbaar en vervangt incontinentie materiaal, dat doorgaans wordt omgedaan bij een overledene. Ik zou graag iets betekenen voor Jennie als ze gaat sterven, mocht dat mogelijk zijn. Mooi om haar samen met nabestaanden voorzichtig in een wade te wikkelen en deze om haar heen te draperen, met om haar hoofd een aureool van liefdevolle aandacht. Zo’n prachtig en lief mens verdient een mooi afscheid. Gelukkig is het nog niet zover en ik hoop dat Jennie nog een poos van haar mooie tuin mag genieten.
Nog geen reacties.