‘Ik heb dingen gedaan die ik anders nooit zou hebben gedaan’
Als iemand weet hoeveel verdriet je hebt na het verlies van je geliefde partner is het Cees Mulder uit Almere. Het overkwam Cees twee keer. In de aanloop naar het naderende afscheid van zijn laatste geliefde Arja, besloten ze om samen de uitvaart op hun eigen manier te regelen. Het verdriet is er niet minder om, maar het geeft Cees een bijzonder gevoel dat ze de kans hebben gekregen om dit samen te kunnen doen. Cees Mulder (61) werkt bij de technische dienst Tram van het Gemeentelijk Vervoersbedrijf (GVB) in Amsterdam.
Hij woont met veel plezier in Almere en heeft twee volwassen dochters en drie kleinkinderen.
Naast zijn werk is Cees een fervent liefhebber van auto’s en motoren.
Nellie
Cees was 31 jaar met Nellie getrouwd toen bleek dat zij longkanker had. Een maand later overleed zij. ,,We hadden net besloten om weer samen te gaan motorrijden,” vertelt Cees ,,toen we dit verschrikkelijke nieuws te horen kregen. Nellie heeft, in mijn beleving, na haar overlijden geholpen met de aanschaf van de prachtige Honda Goldwing. Ze (de motor) stond op mij te wachten.” Cees vertroetelt zijn motor en heeft achter zijn huis een garage gebouwd waar ‘zijn andere geliefde’ gestald staat.
Cees zegt niet gelovig te zijn, maar gelooft wel. Er is iets anders na het leven, ik heb het gevoel dat ik geholpen wordt van boven, sommige dingen zijn anders niet te verklaren, is zijn overtuiging.
Arja
In oktober 2012 leerden Cees en Arja elkaar kennen. Het klikte meteen tussen hen. ,,We hebben iedere dag gelachen,” vertelt Cees. Al tijdens zijn huwelijk had Cees chronische nierinsufficiëntie. Hij raakte in de loop der jaren zijn nierfunctie langzaam maar zeker kwijt. Tot zijn nieren nog maar amper werkten. Als een lot uit de loterij schonk een donor Cees in april 2014 een nieuwe nier en redde hiermee zijn leven. Het leven leek Arja en Cees toe te lachen. Om zijn herstel te vieren gingen ze samen een week op vakantie. Daar kreeg Arja de eerste klachten. Thuis kreeg zij te horen dat ze nog een half jaar te leven had. Ook zij bleek ongeneeslijk ziek
Symboliek
,,We hebben 28 maanden intens met en voor elkaar geleefd,” vertelt Cees, ,,met kerst staken we samen een kaars aan. Als de kaars op is ben ik er niet meer, zei Arja. Ondanks haar ziekte bleven we lachen met elkaar.” Over haar uitvaart was Arja heel stellig wat ze wel en niet wilde. Samen hebben ze bij Atelier Alewijn een prachtige wade uitgekozen: ‘Witte vogels in de nacht’. Want Arja wilde niet in een kist.
Het was haar wens dat Cees haar met zijn eigen auto naar het uitvaartcentrum reed. Cees stelde zijn Opel Vectra station beschikbaar. Toen Cees de laatste aanpassingen aan zijn auto verrichtte, sliep Arja thuis in. ,,We hebben intens van elkaar genoten.
Arja heeft mij geleerd om samen over dingen te praten, altijd met humor,” vertelt Cees, ,,ik heb dingen gedaan die ik anders nooit gedaan zou hebben. Zo heb ik Arja mooi gemaakt na haar overlijden en het spijt me dat ik dat destijds niet voor Nellie heb kunnen doen.” Cees is dankbaar voor de tijd die hij met Arja heeft gedeeld. Het gemis blijft, maar dankzij zijn positieve levensinstelling probeert hij zoveel mogelijk van zijn leven te genieten.
Tekst & foto’s
Tim van der Hammen
Lieve Marijke,
Allereerst wil ik je condoleren met het verlies van Tim van der Hammen. Ik heb een tante gehad die zei altijd “hoe ouder ik wordt des te stiller wordt het om me heen’. Tot op heden heeft ze nog steeds gelijk. 93 is ze geworden. Met emotie heb heb ik het verhaal weer gelezen en die periode opnieuw weer beleeft. Bijzonder omdat weer te beleven Het leven gaat snel lijkt wel. Mooi om er op deze manier even bij stil te staan. Minder mooi omdat Tim de reden is van dit bericht. Het leven is eindig, maar herinneringen zijn dat niet.
Cees Mulder
Hai Cees,
Hoe is het met je? Ja Tim is wel verdrietig he, ik zie je reactie nu pas…..sorry.
Ik weet nog steeds niet hoe hij is overleden. Maar goed, hij is niet meer.
Mijn moeder is overleden, mijn dochter (30) heeft een beroerte gehad en woont weer bij me…soms eist het leven dat je er weer een mouw aanpast.
Geduld, je hoofd buigen, en ook erkennen dat je het moeilijk vind, zoiets.
Gelukkig heb ik nu Ruud die goed kan luisteren, sinds 5 jaar. Hij woont nog steeds in Amsterdam en dat is maar goed ook, nu.
Veel liefs van hier!
Groetjes Marijke